ΑΜΥΝΑ ΖΩΝΗΣ και MAN to MAN

Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η άμυνας ζώνης είναι ο διασημότερος τρόπος αμυντικής λειτουργίας, ενώ το man-to-man χρησιμοποιείται ως «ειδικός» ρόλος συγκεκριμένων αμυντικών εναντίον συγκεκριμένων επιθετικών ή μέσων.  Στο παρακάτω άρθρο θα σας παρουσιάσω βασικές έννοιες για τηνάμυνα ζώνης και το man-to-man, ενώ σε μελλοντικό μου αφιέρωμα θα περιγράψω αναλυτικά την άμυνα ζώνης – ουσιαστικά την διπλή άμυνα ζώνης – και πως αυτή εφαρμόζεται στις επαγγελματικές ομάδες.

Man-to-man

Το man-to-man, όπως είναι γνωστό σε όλους τους φιλάθλους, απαιτεί από έναν αμυντικό να ακολουθεί τον αντίπαλό του και να προσπαθεί να τον ανακόψει, σε όλα τα σημεία του γηπέδου. Αν και το man-to-man απλοποιεί πάρα πολύ το τρόπο άμυνας μιας ομάδας, ταυτόχρονα διαστρεβλώνει σε μεγάλο βαθμό την διάταξη των παιχτών στον αγωνιστικό χώρο. Οι σωστές και έξυπνες κινήσεις των επιθετικών ή των μέσων, δημιουργούν αναπόφευκτα μεγάλα κενά στο χώρο της άμυνας ή του κέντρου. Φανταστείτε τι θα συμβεί όταν ένας επιθετικός (που μαρκάρεται από έναν κεντρικό αμυντικό) κινηθεί προς την πλάγια γραμμή: ο χώρος της άμυνας θα μείνει αναγκαστικά κενός και είναι εύκολο να γίνει εκμεταλλεύσιμος από κάποιον μεσοεπιθετικό.

Ο αμυντικός (1) αναλαμβάνει να μαρκάρει τον επιθετικό που κινείται προς τα αριστερά. Ταυτόχρονα πρέπει να είναι σίγουρος ότι ο συμπαίχτης του (2) επίσης παρακολουθεί τον επιθετικό, ώστε να "αναθέσει" σε αυτόν το μαρκάρισμα, όταν ο επιθετικός θα βρεθεί στην ζώνη ευθύνης του (2)

Άμυνα ζώνης

Η άμυνα ζώνης απαιτεί σωστή αντίληψη του χώρου και υψηλή ποδοσφαιρική ευφυΐα, οπότε είναι αρκετά δύσκολο να εφαρμοστεί. Η ζώνη ουσιαστικά είναι ένα μέρος (ένα «κομμάτι») του αγωνιστικού χώρου στο οποίο ο αμυντικός είναι υπεύθυνος να μαρκάρει όποιον αντίπαλο υπεισέρχεται σε αυτόν. Έτσι, ο αμυντικός δεν είναι υποχρεωμένος να ακολουθεί τον αντίπαλό του διαρκώς, αλλά μπορεί να μεταθέσει το μαρκάρισμά του σε συμπαίχτη του, όταν ο αντίπαλός του κινηθεί σε διαφορετική ζώνη από εκείνη την οποία έχει αναλάβει. Αυτός ο τρόπος άμυνας έχει ξεκάθαρο πλεονέκτημα όσον αφορά την σωστή διάταξη των παιχτών αλλά είναι πιο δύσκολο να εφαρμοστεί διότι απαιτεί υψηλή κατανόηση του παιχνιδιού και οργάνωση, καθώς και άριστη επικοινωνία μεταξύ των παιχτών. Πρόβλημα μπορεί να δημιουργηθεί κατά την διάρκεια που ένας αμυντικός «αφήνει» κάποιον αντίπαλο (και τον αναθέτει σε συμπαίχτη του), αλλά σε γενικές γραμμές οι ομάδες που χρησιμοποιούν άμυνα ζώνης αντί για man-to-man έχουν καλύτερη απόδοση.

Συμπέρασμα

Αναμφίβολα, είναι πολύ πιο εύκολο για μια ομάδα να αγωνίζεται με man-to-man. Το πλεονέκτημα προέρχεται από το γεγονός ότι κάθε παίχτης έχει έναν απλό αμυντικό ρόλο στο παιχνίδι: έτσι το man-to-man θεωρείται ο πιο σωστός τρόπος άμυνας για τα περισσότερα επίπεδα ομάδων και ποδοσφαιριστών. Από την άλλη, σε υψηλό επίπεδο, η άμυνα ζώνης είναι ο κατάλληλος τρόπος άμυνας, καθώς το man-to-man δημιουργεί τέτοια κενά που γίνονται εύκολα εκμεταλλεύσιμα από επαγγελματίες ποδοσφαιριστές.

Μια συνήθης επιλογή είναι να συνδυάσει ο προπονητής την άμυνα ζώνης με το man-to-man: η ομάδα του, δηλαδή, να παίζει άμυνα ζώνης και ένας ή δυο παίχτες να χρησιμοποιούν το man-to-man απέναντι σε κάποιον συγκεκριμένο αντίπαλο (ή αντίπαλους). Τέλος μια άλλη προσέγγιση της άμυνας, είναι να χρησιμοποιείται η άμυνα ζώνης από τους αμυντικούς και το man-to-man από τους μέσους. Με το τρόπο αυτό διατηρείται η σωστή διάταξη στον «ευαίσθητο» χώρο της άμυνας και ταυτόχρονα απλοποιείται το αμυντικό έργο των μέσων.